Hoe het begon

Op mijn twaalfde vroeg ik voor mijn plechtige communie een reflexcamera. Ik moest een jaartje bezinnen en overleven op een Kodak Ectrachrome. Ondetussen had ik ook de oude Philips bandopnemer van mijn vader naar mijn kamer gesleept en bouwde ik een gezellig hoekje met mijn eerste muziekinstallatie.

Na een jaar volhardde ik in de boosheid en mocht ik - onder de deskundige leiding van mijn grootmoeder - een Olympus OM-10 met een Zuiko 50mm kopen.

Wat er daarna volgde

Ik groeide verder op en maakte om economische redenen gebruik van diafilm. Wat later kon ik tweedehands een toen nog behoorlijk dure Durst zwartwit vergroter op de kop tikken en zette ik mijn eerste stappen in de analoge fotografie in de doka op zolder.

Toen ik op kot ging, werden donkere kamers verruild voor ... donkere kamers waar muziek gespeeld werd. Het plaatjesdraaien kreeg in die periode de overhand op de fotografie. Later kregen allebei hun belang maar kwamen verbouwingswerken, kleine kinderen en andere door velen gezette stappen in het leven ook hun tijd opeisen. Toch ontsnapte de opkomst van de digitale fotografie niet aan mijn aandacht en stapte ik in met de Pentax EI-2000. Dat was dan ondertussen net na de eeuwwisseling.

Waarom een zaak

En zo komen we in een nieuw tijdperk terecht, waar digitale fotografie volwassen geworden is, waar mijn woning aardig begint afgewerkt te geraken en waar mijn kinderen zienderogen groter en zelfstandiger worden. Aanvankelijk begon ik de vrijgekomen tijd te besteden aan concertfotografie, maar ondertussen ben ik ook actief aan de kunstacademie en kriebelde het om meer te doen met fotografie. En zo heb ik eind 2012 de knoop voor mezelf doorgehakt en beslist het er op te wagen.

Wat ik nu doe

Als beginnend zelfstandig fotograaf kijk ik een beetje naar wat er op de markt is, waarbij ik me uiteraard steeds goed wil voelen om het uit te voeren. Ik heb ook niet de intentie om me te specialiseren tot huwelijksfotograaf, tot architectuur- en immofotograaf, bedrijfsfotograaf, productfotograaf, modefotograaf of concertfotograaf. Maar dat zijn wel disciplines waar ik me goed bij voel, en het ligt niet in mijn aard om me te beperken tot één enkel iets. Een diversiteit aan activiteiten houdt me scherp en zorgt er voor dat ik er blijf voor ga, dat ik niet routineus wordt in één bepaalde activiteit en dat ik graag blijf fotograferen. Daarom ook doe ik niet alleen reportages, maar ook bedrijfsfotografie. Sterker nog: ik heb ook mijn passie voor muziek en technologie betrokken in mijn activiteiten en kan voor (kleine) evenementen nast een fotoreportage ook zorgen voor muzikale omlijsting, al dan niet met verlichting.

Waarmee: mijn materiaal